Komunikacja pomiędzy koniem a jeźdźcem realizowany jest przy pomocy tzw. pomocy jeździeckich czyli specjalnego języka komunikacji niewerbalnej. Pomoce jeździeckie są sygnałami przekazywanymi przez jeźdźca przy pomocy których oddziałuje on na konia w celu nakłonienia go do realizowania zadanych poleceń. Język jeździecki ma swoją częstotliwość, intonacje oraz budowę.
Pomoce jeździeckie można podzielić na naturalne pomoce jeździeckie oraz sztuczne pomoce jeździeckie. Pomoce naturalne skupiają się na bezpośrednim oddziaływaniu ciała jeźdźca na konia. Pomoce sztuczne polegają na wzmocnieniu wydawanych poleceń przez jeźdźca.
Pomoce naturalne
Konia ujeżdża się głównie przy wykorzystaniu czterech pomocy jeździeckich, którymi są dosiad, łydki, ręce i polecenia głosowe. Ruch łydek nakazuje wierzchowcowi ruch do przodu lub w bok. Najmocniejsze oddziaływanie łydek występuje w rejonie popręgu im łydka jest dalej wysunięta do tyłu tym mniejszy bodziec przekazujemy koniowi. Należy mieć na uwadze by ucisk łydki nie był zbyt silny gdyż zbytnio duży ucisk spłyca sygnał przekazywany koniowi.
Dosiad
Właściwy dosiad konia gwarantuje bezpieczną i komfortową jazdę. Ważne przy tym jest by mieć dobrze dopasowane siodło. Warto w tym celu wykorzystać usługę saddle fittingu przy jego zakupie. Jeździec musi ciągle mieć równowagę w siodle i zharmonizować własne ruchy z ruchem wierzchowca. Dosiad wywiera wpływ na kierunek ruchu konia. Ma również istotny wpływ na wielkość wykroku. Rozróżnia się dwa rodzaje dosiadu. Dosiad ujeżdżeniowy i półsiad.
Dosiad ujeżdżeniowy polega na oparciu się na kości łonowej oraz kościach kulszowych. Jeździec jest osadzony w najgłębszym miejscu siodła. Kluczowym elementem właściwego dosiadu ujeżdżeniowego jest wyprostowana sylwetka z głową skierowaną w przód, z łokciami przylegającymi do ciała. Miednica powinna nadążać za ruchami konia. Kolana muszą przylegać do siodła i być lekko podgięte.
Półsad
Polega na obciążeniu końskiego grzbietu. Sylwetka jeźdźca jest trochę pochylona w przód. Nogi są twardo oparte w strzemionach a jeździec jest głęboko osadzony w siodle. Półsiad używany jest najczęściej podczas wykonywania skoków przez przeszkody.
Ręce (wodze)
Wodze dają kontrolę nad pyskiem konia a przez to jeździec ma możliwość wpłynąć na reakcje konia. Należy mieć na uwadze aby nie stosować zbyt mocnej siły przy wykorzystywaniu wodzy, gdyż tym sposobem wywołujemy ból koniowi a ten zareaguje odwrotnie do naszych oczekiwań. Stosowanie wodzy musi odbywać się jedynie wraz z zastosowaniem pozostałych pomocy jeździeckich gdyż w przeciwnym wypadku nie przyniesie to oczekiwanego skutku. Wodze nigdy nie mogą być skręcone, powinny być mocno trzymane. Przez wodze mamy możliwość dać wierzchowcowi sygnał do spowolnienia lub do zmienienia kierunku jazdy.
Głos
Dopełnieniem naturalnych pomocy jeździeckich jest głos jeźdźca. Koń dość dobrze wyczuwa intonację głosu, jak również jest w stanie nauczyć się prostych komend. Używanie głosu pomaga wzmocnić działanie innych pomocy jeździeckich.
Sztuczne pomoce
Do sztucznych pomocy jeździeckich zalicza się ostrogi oraz szpicrutę. Ostrogi są metalowymi elementami przytwierdzanymi do butów jeźdźca, które pomagają wzmocnić oddziaływanie pomocy jeździeckiej łydek. Szpicruta zwana także palcatem jest swoistego rodzaju batem.
Wykorzystywanie pomocy sztucznych nie jest wskazane ze względu na możliwość sprawienia bólu koniowi. Jeśli jednak stosuje się pomoce sztuczne należy używać ich z wielkim wyczuciem.